Lata 70-te i 80-te

Mała stabilizacja

Dzieje szkoły w latach 1971-1989 przypadają na okres rządów I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka. Pierwsze lata jego władzy to  czasy koniunktury, poprawy sytuacji materialnej społeczeństwa i zarazem nasilającej się propagandy sukcesu.

Początek lat 70-tych upłynął w szkole na organizowaniu obchodów 200-lecia śmierci ks. St. Konarskiego. Szkolne uroczystości zbiegły się z  ogólnopolskimi obchodami 200-lecia powstania Komisji Edukacji Narodowej. W takiej atmosferze zwrócono uwagę na odwołującą się do tradycji Collegium Nobilium szkołę pijarską. W 1974 roku szkole przyznano Medal Komisji Edukacji Narodowej. Wraz z medalem szkoła otrzymała pieniądze, które umożliwiły przeprowadzenie remontu szkoły przy ul. Czapskich 5 i uzupełnienie wyposażenia.

W drugiej połowie lat 70- tych wprowadzono niewiele zmian. Obchodzono huczniej Dzień Nauczyciela i na stałe w zwyczaje szkolne wpisały się bale studniówkowe. W latach 80-tych w gronie peagogicznym pojawiła się liczna grupa pań (w latach 70. były tylko dwie).

Rok szkolny 1980/81 rozpoczął się w wyjątkowej atmosferze tuż po podpisaniu Porozumień Sierpniowych i utworzeniu NSZZ ”Solidarność”. Jesienią po raz pierwszy w historii PRL przyznano liceum pijarskiemu uprawnienia szkół państwowych na 5 lat. Po raz pierwszy od 1948 roku nie było obowiązkowego uczestnictwa w pochodzie pierwszomajowym.

W następnym roku  1981/82 świętowano w szkole dzień 11 listopada.

Nadzieje wolności rozwiał  wprowadzony stan wojenny. Od tego momentu problemem szkoły stał się  udział uczniów w tzw. zajściach ulicznych. Pijarczycy często w nich uczestniczyli, kilku uczniów aresztowano.

W 1985 roku świętowano uroczyście 75 rocznicę powstania Szkoły.