W związku z realizacją projektu „Człowiek, który sam sobie wystarcza- nikomu nie jest potrzebny” prowadzonego we współpracy z Fundacją Oświatową im. ks. Stanisława Konarskiego w ramach projektu „Szkoła częścią wspólnoty” (który jest współfinansowany ze środków Funduszu Inicjatyw Obywatelskich) uczniowie klas pierwszych wraz z profesorem Januszem Podwiką, Ojcem Radosławem Boboniem oraz samorządem szkolnym zapoczątkowali szereg spotkań międzypokoleniowych z seniorami. Osoby powyżej 60 roku życia biorące udział w tym przedsięwzięciu to osoby związane z Pijarskim Klubem Seniora oraz innymi organizacjami seniorskimi działającymi na terenie Dzielnicy III – Prądnik Czerwony.
W ramach projektu organizowane były spotkania , które na celu miały niwelowanie granic między pokoleniami oraz wymianę doświadczeń życiowych i umiejętności przydatnych w dzisiejszych czasach.
Spotkania te opierały się na wzajemnej iteracji tych dwóch zdawało by się tak odmiennych grup wiekowych. Podczas pierwszego spotkania, które miało miejsce 19 kwietnia w Liceum Ogólnokształcącym Zakonu Pijarów wspólnie ustalono harmonogram dalszych działań. Spotkania odbywać się miały naprzemiennie i tak podczas jednego tygodnia, uczniowie uczyli starsze pokolenie tego, czego oni chcieliby się nauczyć albo się dowiedzieć oraz tego co im pomoże odnaleźć się w dzisiejszym skomputeryzowanym świecie, natomiast podczas następnego tygodnia to młodsze uczyło się nowych rzeczy. I tak oto seniorzy opanowali obsługę komputera, skrzynki mailowej i pakietu Microsoft Office. Na dodatek Panie z Pijarskiego Klubu Seniora założyły bloga swojego stowarzyszenia, który do dzisiaj prężnie działa- wszystko dlatego, że uczniowie biegle im to wytłumaczyli. Były spotkania, których tematem była muzyka dawnych lat ale i ta nowoczesna. Licealiści natomiast nauczyli się szydełkować, robić na drutach czy też szkolili się podczas gry w brydża. Ostatnie dwa spotkania miały miejsce 30 i 31 maja 2017 roku. Miały one charakter podsumowujący całość projektu. Uczniowie razem z seniorami uznali, że te dwa spotkania należy uczynić specjalnymi, toteż narodził się pomysł posłuchania o historii życia starszych ludzi, która obfituje w opowieści związane z tematyką II Wojny Światowej, Kresów Wschodnich, czasów komunizmu i PRL-u czy Solidarnością. Uczniowie dowiedzieli się mnóstwa ciekawostek, których nie znajdzie się w podręcznikach do historii, a w Internecie nie są one naznaczone osobistymi przeżyciami i naocznymi wydarzeniami. Mamy wrażenie, że zapadło nam to w pamięć na bardzo długo.
Słowem zakończenia trzeba powiedzieć jedno- było warto. Było warto organizować takie spotkania. Było warto zostawać w szkole nadprogramowo te cztery, pięć godzin tygodniowo. Było warto pomóc, poczuć się docenionym za to co się umie i chce się przekazać. Było warto, bo można było nauczyć się czegoś w zamian za drobnostkę. Osobiście staliśmy się bardziej otwarci na pomoc drugiemu, przekazanie mu jakiejś pragmatycznej umiejętności, ale przede wszystkim nauczyliśmy się cierpliwości. Prawdą jest to, że nikt nie nauczy lepiej cierpliwości niż człowiek starszy, z olbrzymim bagażem doświadczenia życiowego, który nauczył się nie spieszyć w życiu, choć żyjemy w czasach, gdzie pośpiech jest wpisany w naszą codzienność. Uważamy to za pożyteczny czas, wykorzystany w stu procentach i niosący za sobą (miejmy nadzieję) obfity plon współpracy międzypokoleniowej.
Filip Bednarek, kl.2e
Aleksandra Krzywoń, kl.1e
Julia Brzana, kl.1d
Aleksandra Dzierża, kl.1f
Zygmunt Cżyżycki, kl.1f
