Jak najszczytniejsza tradycja teatralna, znaczona wieloma sukcesami, związana jest z naszą Szkołą dosłownie od zawsze: wystarczy zerknąć na przedwojenne fotografie, by zorientować się, że dzisiejsze pospólne legowisko uczniów, oficjalnie zwane niekiedy podestem, to smętna archeologiczna pozostałość po w pełni profesjonalnej scenie... Korzystając z okazji, jaką było tegoroczne Święto Opieki Świętego Józefa Kalasancjusza, postanowiliśmy nawiązać do tej właśnie tradycji i dlatego na mniej więcej cztery godziny oddaliśmy centralny punkt naszego szkolnego holu na wyłączny użytek I Przeglądu Kabaretowo-Tetralnego, obmyślonego i koordynowanego przez niezmordowaną panią profesor Katarzynę Piórek. A zresztą – czy może być lepszy sposób na celebrowanie rytuału, jakim są obchody Patrocinium, niż połączyć je z innym rytuałem, tym teatralnym?
Bywało i śmiesznie, i refleksyjnie. Uczniowie – pod różnoraką opieką swych nauczycieli i wychowawców – tworzyli plakaty i reżyserowali, występowali i okraszali muzyką, przygotowywali projekcje i tańczyli, pisali swoje teksty i adaptowali cudze... A nade wszystko – pokonywali opór: niełatwej materii gry aktorskiej i zwykłej tremy, długiego tekstu i karkołomnej ekspresji; czasem też musieli sprostać niełatwym kaprysom zawsze opornej techniki.
Przegląd był jednocześnie konkursem – a oto jego wyniki:
Oczywiście, Patrociunium nie może obyć się bez należytej oprawy duchowej, dlatego też nasze małe agony teatralne poprzedzone zostały tyleż krótką, co treściwą i sugestywną liturgią, której przewodził o. Rafał Roszer.
Ważnym momentem na zakończenie obchodów Święta Opieki i I Przeglądu Kabaretowo-Teatralnego było wspólne otwarcie przez Dyrektora, o. Edwarda Kryściaka i pana Jerzego Pihuta całorocznych przygotowań do przeglądu artystycznego upamiętniającego naszą absolwentkę, śp. Weronikę Pihut.
